Dutch – ICL Statement on the People’s War in India
Zoals de kameraden weten, zijn onze kameraden van de Communistische Partij van India (Maoïstisch), het Volksbevrijdingsguerrillaleger en de revolutionaire massaorganisaties
De reactie zal onvermijdelijk verliezen en de volksoorlog in India zal zegevieren!
Het revolutionaire leger is noodzakelijk omdat de grote historische vraagstukken alleen met geweld kunnen worden opgelost, maar de organisatie van geweld in de moderne strijd is een militaire organisatie.
– Lenin
De ervaringen van de klassenstrijd in het tijdperk van het imperialisme leren ons: de arbeidersklasse en de overige werkende massa’s kunnen de gewapende bourgeoisie en grootgrondbezitters alleen met de macht van geweren verslaan; in die zin kunnen we zeggen dat de hele wereld alleen met behulp van geweren kan worden hervormd.
– Mao Tse-tung
Zoals de kameraden weten, zijn onze kameraden van de Communistische Partij van India (Maoïstisch), het Volksbevrijdingsguerrillaleger en de revolutionaire massaorganisaties, evenals de revolutionaire volkscomités onder leiding van de partij, momenteel bezig met het ontwikkelen van een tegencampagne om de omsingelings- en vernietigingscampagne genaamd “Kagaar” te verslaan. Deze heldhaftige onderneming staat terecht in het middelpunt van de aandacht van de hele internationale communistische beweging en niemand kan hier onverschillig tegenover staan. Zoals we eerder al hebben verklaard: voor de communisten in de wereld vertegenwoordigt de Communistische Partij van India (Maoïstisch) vandaag de dag drie grote rode vlaggen die in de internationale communistische beweging het kaf van het koren scheiden. 1. De verdediging van het marxisme-leninisme-maoïsme tegen het revisionisme. 2. De weg van de volksoorlog tegen de weg van vredesakkoorden, verzoening en capitulatie. 3. De vlag van de nieuwdemocratische revolutie, de boerenstand als basis van de anti-imperialistische strijd, tegen degenen die het semi-feodale karakter van de door het imperialisme onderdrukte landen ontkennen. (“Laten we de 20e verjaardag van de oprichting van de glorieuze Communistische Partij van India (Maoïstisch) vieren en hooghouden!”; ICB, september 2024)
De massa komt in opstand en de oude orde brokkelt af
De laatste golf van volksopstanden, aangevoerd door een nieuwe generatie rebelse jongeren in de onderdrukte naties, die begon in Indonesië en Nepal, de Filippijnen, Peru, Madagaskar en Marokko op zijn kop zette en zich nog verder verspreidt, is een krachtige manifestatie van de macht van de massa’s – wanneer zij in opstand komen, beeft de aarde, dondert de hemel en brokkelt de oude orde af. De groeiende en steeds strijdbaardere anti-imperialistische beweging in de onderdrukte landen, aangewakkerd door het diep inspirerende heldendom van het Palestijnse volk in zijn onwankelbare nationale verzet tegen het Amerikaanse imperialisme en de Israëlische slachters, laat zien dat het proletariaat in de bolwerken van de zelfbenoemde heersers van de wereld uit zijn lethargische slaap is ontwaakt en met nieuwe kracht bewijst dat het zijn eigen glorieuze traditie waardig is. De recente strijd van het proletariaat en de volkeren van Ecuador (de aanhoudende staking) en Frankrijk (de septemberstrijd) worden, ondanks hun duidelijke verschillen, gekenmerkt door het feit dat het bewegingen zijn met een belangrijke invloed van de communisten in cruciale gebieden en sectoren van de diepste en breedste massa’s, en met een veel minder spontaan karakter. De wereld is niet in vrede, dat is ze nooit geweest, maar ze wordt steeds meer opgeschrikt door grote massastrijd, die als voorbode van een nieuw tijdperk opnieuw bevestigt dat de revolutie de belangrijkste tendens is. De revolutionaire situatie, die zich ongelijkmatig ontwikkelt in de wereld, manifesteert zich krachtig.
Het hele kapitalistische systeem bevindt zich in zijn laatste en definitieve fase, het imperialisme, in een algemene crisis die zich in een stroomversnelling bevindt. Het oorlogszuchtige gedrag van de imperialisten, met name aangewakkerd door de inspanningen van het Amerikaanse imperialisme om zijn eigen ondergang tegen te houden en verloren posities terug te winnen, leidt tot een enorme toename van de militarisering van de imperialistische staten. Reactie over de hele linie, een toenemende neiging tot fascisme en een enorme verslechtering van de arbeids- en levensomstandigheden van de massa’s, zoals die al decennia lang niet meer is waargenomen, zijn de realiteit op de hele planeet. In een wereld waar de meest verschrikkelijke luxe bestaat, zijn 673 miljoen mensen ondervoed en kunnen 2,6 miljard mensen zich geen menswaardige voeding veroorloven.
De situatie is het meest kritiek in de onderdrukte landen, waar de crisis van het bureaucratisch kapitalisme nog wordt verergerd door de eisen van de imperialistische instellingen en de openlijke agressie, zoals in het Caribisch gebied (Venezuela, Colombia, Haïti enz.), waar het Amerikaanse imperialisme openlijk elke wet overtreedt die ooit met betrekking tot de soevereiniteit van staten heeft bestaan. De strijd van de imperialisten om de controle over markten en grondstoffen, “invloedssferen”, koloniën en halfkoloniën vormt de tegenstelling tussen de imperialisten, de interimperialistische tegenstelling. Wanneer deze tegenstelling verscherpt, moeten de imperialisten hun greep op ‘hun’ koloniën en halfkoloniën versterken om hun concurrenten te verdrijven, met wapengeweld orde te handhaven en de onvoorwaardelijke loyaliteit van hun lakeien af te dwingen, waardoor ook de tegenstelling tussen het imperialisme en de onderdrukte naties en volkeren verscherpt.
In de huidige wereldsituatie zijn er drie fundamentele tegenstellingen: de tegenstelling tussen de bourgeoisie en het proletariaat, de tegenstelling tussen de imperialisten (interimperialistische tegenstelling) en de tegenstelling tussen het imperialisme en de onderdrukte naties en volkeren. De belangrijkste tegenstelling is die tussen het imperialisme en de onderdrukte naties en volkeren. Deze tegenstelling speelt de leidende en beslissende rol. Dat moet men zich duidelijk voor ogen houden, en dan zijn, zoals voorzitter Mao zei, alle andere problemen die we moeten analyseren “gemakkelijk op te lossen”.
De toenemende ontwikkeling van de nationale bevrijdingsbeweging van onderdrukte naties en volkeren onderstreept de noodzaak van hun samensmelting met de internationale proletarische beweging. Met andere woorden, dit betekent dat het marxisme-leninisme-maoïsme en geen enkele andere ideologie de wereldwijde strijd tegen imperialisme en reactie moet leiden, wat een uitgebreide strijd tegen revisionisme en opportunisme vereist. Dit is de taak van de communistische partijen, en zij moeten zich aan het hoofd van de strijd plaatsen door de wapens op te nemen, de volksoorlog te ontwikkelen en te midden van de meedogenloze confrontatie tussen revolutie en contrarevolutie een machtig anti-imperialistisch front op te bouwen. Wij maoïsten weten heel goed dat het volk zonder een volksleger niets heeft.
De gewapende proletarische voorhoedes in de onderdrukte naties, de communistische partijen die de volksoorlogen voeren, spelen in deze situatie een beslissende rol voor de ontwikkeling van de strijd tegen het imperialisme, voor de ontwikkeling en de toekomstige triomf van de proletarische wereldrevolutie. Deze partijen vormen de voorhoede van het groeiende leger van onderdrukten en uitgebuitenen, zij die de weg wijzen door de hemel te bestormen. Zij zijn de levende voorbeelden van de versmelting van de proletarische beweging met de nationale bevrijdingsbeweging onder leiding van het marxisme-leninisme-maoïsme. In die zin reikt de betekenis van de door de maoïsten geleide volksoorlogen veel verder dan hun nationale weerklank; ze zijn cruciaal voor de strijd om de triomf van het communisme in de hele wereld.
Niet alleen wij weten dit, ook de vijand is zich hier nog meer van bewust dan veel zelfbenoemde ‘revolutionaire communisten’. Daarom leveren de imperialisten en reactionairen, met name het Amerikaanse imperialisme, dat nog steeds de rol van wereldpolitieagent van de contrarevolutie vervult, enorme inspanningen om de volksoorlogen met bloed en vuur te onderdrukken.
Het revisionisme en opportunisme, deze zielige dienaren van de uitbuiters, spelen ook een rol die gevaarlijker is dan enig ander wapen in het arsenaal van de contrarevolutie. Deze weerzinwekkende wezens en ideeën infiltreren in de gelederen van de anti-imperialistische en revolutionaire beweging en proberen door allerlei kwaadaardige intriges de leiding van de communistische partijen naar zich toe te trekken, waarbij ze niet aarzelen om in alle opzichten samen te werken met de politieke politie en moordcommando’s zoals de CIA en soortgelijke organisaties. In sommige gevallen boeken ze tijdelijk succes, zoals in het geval van het verraad van Öcalan en de liquidatie van de PKK tegen de aspiraties van het Koerdische volk naar het recht op nationale zelfbeschikking, of in de gevallen waarin ze de anti-imperialistische beweging hebben kunnen splitsen door een deel van het Nationaal Verzet in Palestina tegen een ander deel uit te spelen.
In deze algemene historische en politieke context van de strijd tussen revolutie en contrarevolutie moeten we de epische strijd zien die onze kameraden in India momenteel voeren.
Operatie Kagaar zal mislukken, de CPI (Maoïstisch) zal zegevieren
Operatie Kagaar is een consequente uitvoering van de sinistere strategie van het zogenaamde “low intensity conflict” (LIC), die door het Amerikaanse imperialisme is ontwikkeld. Het is bijzonder duidelijk dat in “Operatie Kagaar” de lessen worden toegepast die zijn getrokken uit de strijd van de Amerikaanse imperialisten tegen de volksoorlog in Peru. Dit is een praktische bevestiging van hoe gevaarlijk de imperialisten en reactionairen de volksoorlog in India vinden. De woedende, bloeddorstige campagne van de vijand is een uiting van hun angst voor de kracht van de revolutionaire beweging.
De sterke centralisatie in handen van de centrale regering en de uniformisering van de commandostructuren van politie, geheime diensten en leger, in combinatie met een uitgebreide aanval op elke vorm van oppositie van intellectuelen, progressieven en zelfs parlementaire partijen (zelfs de Congrespartij werd beschuldigd van collaboratie met “stadsnaxalieten”!), zorgen ervoor dat de volledige macht van de bureaucratisch-feodale staat tegen de revolutionaire beweging kan worden ingezet. Het leger leidt de militaire actie rechtstreeks, er vinden luchtaanvallen plaats, “speciale eenheden” leiden het grootste deel van de paramilitaire en politiële troepen. De draconische vervolging met marteling, verkrachting en ontvoering/‘verdwijningen’ is gericht tegen democratische organisaties die voorheen relatief vrij konden opereren, om de verspreiding van de partij te voorkomen en een sociaal klimaat te creëren dat gekenmerkt wordt door witte terreur. Het gebruik van een systeem van ‘veilige dorpen’ (in werkelijkheid concentratiekampen) en ‘Forward Operating Base’ met militaire steunpunten in het centrum van een ‘tapijtcontrolesysteem’.
Het gebruik van ‘civiele actieprogramma’s’, ‘vriendelijk politiewerk’, pogingen om de massa’s ‘om te kopen’ door goederen uit te delen en zo misbruik te maken van hun armoede. De inspanningen om de desinformatiecampagne als onderdeel van de psychologische oorlogsvoering tot in elk afgelegen dorp te brengen (de CRPF [Central Reserve Police Force] deelt tienduizenden radio’s uit in Bastar). Het beleid om de knokploegen van de grootgrondbezitters, afvalligen en onderdrukte massa’s te mobiliseren tot contrarevolutionaire milities (zoals de “District Reserve Guard”) om de massa’s tegen elkaar te laten vechten. Grootschalige programma’s voor verraders en afvalligen, met amnestie en economische “compensatie” voor degenen die “berouw tonen” en zich “bij de mainstream aansluiten”. Gecentraliseerde berichtgeving in de media, waarin de verliezen van de krachten van de oude staat worden verdoezeld, maar hun ‘successen’ worden overdreven, intensieve berichtgeving over afvallige kaders en beelden van ‘massale capitulaties’ (die niet zelden in scène zijn gezet).
Alles wat vandaag in India gebeurt, lijkt sterk op wat de Amerikaanse imperialisten begin jaren negentig in Peru hebben gedaan. Zoals de Indiase kameraden hebben vastgesteld: “De programma’s ter bestrijding van de opstandelingen in India worden rechtstreeks geleid door de imperialistische krachten, met name de Amerikaanse imperialisten. De Amerikaanse imperialisten spelen een cruciale rol bij de oprichting van het Nationaal Centrum voor Terrorismebestrijding (NCTC) en de lopende operatie Kagaar.”
De Amerikaanse imperialisten en hun Indiase “partners” volgen een langetermijnplanning. Ze improviseren niet. Ze hebben de CPI (Maoïstisch) lange tijd bestudeerd en weten dat ze de Communistische Partij alleen zware klappen kunnen toebrengen als ze erin geslaagd zijn haar te infiltreren en/of collaborateurs in haar gelederen te winnen. Het maakt deel uit van de LIC-strategie om te proberen de opstandige krachten te verdelen, en daartoe proberen de reactionaire krachten actief in te grijpen in hun interne leven. Bijzonder belangrijke leiders worden vermoord of gevangengezet, terwijl bekende rechtse figuren in leven worden gelaten. De secretaris-generaal, kameraad Basavaraj, gaf zijn leven voor de voortzetting van de volksoorlog tot de overwinning. Zijn heldhaftige verzet tot zijn laatste ademtocht tegen de aanval van de vijand, samen met de meer dan twintig leidende kaders die weigerden zich over te geven, was een indrukwekkend voorbeeld van een communist die zich bewust was van zijn rol als leider van de partij en wegwijzer van de volksoorlog, terwijl “Sonu”, die capitulatie predikt, nog leeft – in de politiek bestaan er geen toevalligheden. Net zoals de revolutionairen proberen maximaal gebruik te maken van de tegenstellingen in het vijandelijke kamp, doen de reactionairen dat ook.
Voorzitter Mao Tse-tung leert ons dat interne factoren altijd doorslaggevend zijn en dat in tijden van verscherpte strijd tussen revolutie en contrarevolutie, wanneer belangrijke tegenslagen of klappen worden geleden, de neiging tot capitulatie optreedt. In eerste instantie manifesteert deze zich in de vorm van ideeën en concepten, maar al snel kan zij zich ontwikkelen tot een revisionistische lijn en tot verraad en collaboratie met de reactie. Het Centraal Comité van de CPI (Maoïstisch) veroordeelt en verwerpt de kliek van Sonu, die de partij en de revolutie heeft verraden. De renegaat Sonu was de vertegenwoordiger van de neiging tot verzoening, capitulatie, eenzijdig denken en doodsangst, wat in strijd was met de principes van de partij en het marxisme-leninisme-maoïsme. Onder verwijzing naar oude, afgezaagde argumenten beschuldigt hij de CPI (Maoïstisch) ervan ultralinks te zijn en “de legale strijd te verwerpen”, om zich te keren tegen het principe van de almacht van de revolutionaire oorlog, de langdurige volksoorlog en uiteindelijk tegen de militaire lijn van de CPI (Maoïstisch). Zoals de CPI (Maoïstisch) heeft aangeklaagd, was de politieke basis van Sonus revisionisme de ontkenning van het semi-feodale karakter van de Indiase samenleving en de bewering dat de belangrijkste tegenstelling was veranderd in de tegenstelling tussen het proletariaat en de bourgeoisie, en probeerde hij de nieuwdemocratische revolutie en de volksoorlog te liquideren.
Sonu en zijn kliek verzetten zich tegen de tweelijnenstrijd, verzetten zich tegen het democratisch centralisme van de partij om een samenzwering te leiden die tot doel had de partij te splitsen. Het werd duidelijk dat dergelijke standpunten en argumenten tegen de principes van de partij een voorwendsel waren om te proberen de partij te liquideren, de volksoorlog op te geven en zich spoedig aan te sluiten bij de gelederen van de contrarevolutie en daarmee te beginnen de kostbare wapens van de partij aan de contrarevolutie over te dragen.
Het Centraal Comité van de Communistische Partij van India (Maoïsten) wijst erop:
“De verzoenende tendensen die Sonu en Satish decennialang hebben gekoesterd, veranderden geleidelijk in verzoening, en met Operatie Kagaar veranderde dit verzoenende opportunisme in verraad en contrarevolutionaire acties. We hebben deze ontwikkeling niet tijdig goed kunnen inschatten. Als gevolg van deze mislukking hebben beiden hun leidende posities gebruikt om de revolutionaire beweging ernstige schade toe te brengen. We delen het revolutionaire kamp mee dat we deze mislukking zullen herzien en de nodige lessen hieruit zullen trekken. (…)
Zelfs als Sonu en Satish zich vandaag overgeven en morgen nog iemand zich overgeeft, beloven we het volk dat onze partij zich nooit aan de vijand zal overgeven. Zolang er klassen bestaan, zal de klassenstrijd – in zijn hoogste vorm, de volksoorlogen – voortduren; dat is een historische wet. De capitulaties kunnen deze wet niet veranderen. Daarom zullen we, ook bij tijdelijke tegenslagen, met groot vertrouwen en moed doorgaan met de strijd voor de vooruitgang van de revolutionaire beweging. De uiteindelijke overwinning zal aan het volk toebehoren.”
De geschiedenis leert ons dat de vijand zijn toevlucht neemt tot revisionistische, opportunistische en verraderlijke elementen om de partij te verdelen. Dat is een fundamenteel onderdeel van de LIC-strategie: de vijand doet er alles aan om verwarring te zaaien, zodat de revolutionaire krachten gaan twijfelen, want wie twijfelt, verliest het initiatief. Zonder initiatief kan het volksleger geen actieve verdediging toepassen, wordt het relatief passief en kan het worden vernietigd.
Er zijn twee manieren om het guerrillaleger te verslaan: het van de massa’s afsnijden of het onthoofden door het leiderschap uit te schakelen. In wezen betekent dit dat de reactionaire krachten het leiderschap van de Communistische Partij moeten uitschakelen om de volksoorlog een tijdelijke nederlaag toe te brengen, want het is het correcte marxistisch-leninistisch-maoïstische leiderschap van de partij dat de eenheid tussen het revolutionaire leger en de massa’s garandeert.
Communisten overal ter wereld moeten al deze aanvallen van de vijand krachtig afslaan en de rijen sluiten met de Communistische Partij van India (Maoïstisch), die wordt geleid door het tijdens het partijcongres gekozen Centraal Comité en die de door dit comité vastgestelde partijlijn volgt. Iedereen die zich niet onderwerpt aan de fundamentele documenten van de partij en haar discipline, heeft niet het recht om te beweren lid van de partij te zijn. Zo functioneert een communistische partij; het is een kwestie van principes en iedereen die het meest elementaire begrip van het marxisme-leninisme-maoïsme heeft, moet dit weten.
De basislijn van de Communistische Partij van India (Maoïstisch), de weg die de Indiase revolutie moet inslaan, de langdurige volksoorlog om de macht in het hele land te veroveren en de nieuwe democratische revolutie te voltooien en daarna de socialistische revolutie voort te zetten en naar het communisme te marcheren – zoals vastgesteld door het partijcongres en de basisdocumenten – is zonder enige twijfel juist. Dit is de enige marxistisch-leninistisch-maoïstische lijn, en elke andere lijn is revisionistisch verraad. Wat het Centraal Comité van de partij ook besluit nadat de kameraden de ervaringen van de huidige periode hebben samengevat, welke aanpassingen er ook worden gedaan met betrekking tot tactische kwesties en de toepassing ervan, daar zal niets aan veranderen.
Elke tijdelijke tegenslag, zoals het verlies van een steunpunt, het herstel van de macht van de oude staat in sommige gebieden waar de Revolutionaire Volkscomités bestonden, is voor maoïsten niets ongewoons. De basisgebieden zijn van nature veranderlijk, als uitdrukking van de vorm waarin de volksoorlog zich ontwikkelt, door een proces waarin de twee concurrerende partijen, revolutie en contrarevolutie, elkaar proberen te omsingelen en te vernietigen, tot de definitieve overwinning van de revolutie. De volksoorlog in China heeft zich op deze manier ontwikkeld, net als alle volksoorlogen die tot op heden zijn gevoerd. Onder het absolute leiderschap van de partij zal het VBGL (Volksbevrijdingsguerrillaleger) de massa’s mobiliseren, politiseren, organiseren en bewapenen, en zal de nieuwe macht weer opbloeien, verloren gebieden heroveren en nieuwe gebieden veroveren.
De Internationale Communistische Bond staat pal achter en schouder aan schouder met de CPI (Maoïstisch), het Volksbevrijdingsguerrillaleger, de massa’s van het Revolutionaire Front op het platteland en in de steden onder de vlag van het marxisme-leninisme-maoïsme, de vlag van de volksoorlog, en verwerpt en veroordeelt elke poging om verwarring, pessimisme en capitulatie te zaaien. Wij zijn er vast van overtuigd dat onze kameraden in India onder leiding van het Centraal Comité de LIC-strategie zullen verslaan door een versterkte volksoorlog te ontwikkelen. Niets kan de macht van de georganiseerde massa’s verslaan, en onder leiding van de proletarische voorhoede van de Indiase revolutie, de glorieuze CPI (Maoïstisch), zal het Indiase volk imperialisme, bureaucratisch kapitalisme en semi-feodalisme blijven wegvagen met de volksoorlog, de nieuwdemocratische revolutie tot een succesvol einde brengen, de macht in het hele land veroveren, het socialisme opbouwen en met culturele revoluties, samen met de rest van de mensheid, voortgaan naar het communisme. Dit is de vervulling van de wetten van de geschiedenis, het is een uitdrukking van de wet van de beweging van de materie – de verraders kunnen zeggen wat ze willen – het is een feit.
Het revisionisme is het grootste gevaar voor de internationale communistische beweging
De revisionistische standpunten van de renegaat Sonu en zijn kliek en zijn verraad zijn geen fenomeen dat uitsluitend in India voorkomt; ze zijn ook een uiting van revisionistische standpunten die bestaan binnen de internationale communistische beweging, waar er openlijke en verborgen aanhangers van de renegaat Sonu zijn. Daarom moeten we lering trekken uit de gebeurtenissen en wat er met de verraderlijke kliek van Sonu is gebeurd zien als een belangrijke waarschuwing voor de internationale communistische beweging en als een oproep om de strijd tegen het revisionisme en alle opportunisme, in het bijzonder tegen capitulatiegezinde en verraderlijke tendensen, te intensiveren. Een alliantie aangaan met de CPI (Maoïstisch) betekent de aanhangers van Sonu in de internationale communistische beweging bestrijden en alle revisionistische en opportunistische standpunten die overeenkomen met zijn standpunten uitbannen.
Degenen die de ontkenning van het karakter van de onderdrukte landen als semikoloniale en semifeodale landen waarin het bureaucratisch kapitalisme zich ontwikkelt propageren, hetzij door oude slogans van de trotskisten over “afhankelijke kapitalistische landen” of door de kautskiaanse theorie van de ‘nieuwe imperialistische landen’, worden door hun imperialistische meesters altijd gevoed met ‘nieuwe economische gegevens’ die voor kleinburgerlijke wannabe-‘intellectuelen’ zonder sterke wortels in de massa’s de uitbuitingsverhoudingen en de economische relaties van het imperialisme verhullen, en zijn zij ware agenten van de bourgeoisie. De belangrijkste kracht van de proletarische wereldrevolutie in haar huidige ontwikkelingsfase is de nieuwdemocratische revolutie, die door het proletariaat via zijn communistische partijen wordt geleid, en dat is precies wat het revisionisme ons uit het oog wil laten verliezen door zoals altijd ‘nieuwe omstandigheden’ en beschuldigingen van ‘ultra-links zijn’ aan te voeren.
In de wereld van vandaag leven we in tijden van historische versnelling, waarin communisten over de hele wereld worden opgeroepen om zich in grote strijd te mengen, om zich aan het hoofd van de gebeurtenissen te plaatsen en de subjectieve krachten van de revolutie te ontwikkelen. Voorzitter Mao leerde ons dat angst de revolutie in de weg staat en dat alleen degenen die niet bang zijn om in vieren te worden gedeeld, de keizer van zijn paard kunnen trekken. Sonu zijn angst voor de dood en zijn eenzijdige analyse staan voor de capitulatiegezinde geest die de revolutie in de weg staat. Daarom roepen we de hele internationale communistische beweging op om te leren van deze lessen, die de CPI (Maoïstisch) ons eens te meer laat zien dat revisionisme het grootste gevaar is en dat we de tweelijnenstrijd moeten verscherpen om het in onze gelederen te bestrijden en de noodzaak te bevorderen om ons onbaatzuchtig volledig aan de revolutie te wijden.
Het is tijd om de rijen met de CPI (Maoïstisch) dichter dan ooit te sluiten.
Het is noodzakelijk om de steun van de internationale revolutionaire en anti-imperialistische beweging voor de volksoorlog in India te versterken en naar een nieuw niveau te tillen. We moeten medestrijders zijn in het verslaan van “Operatie Kagaar”.
In de afgelopen twee decennia was de CPI (Maoïstisch) een bron van grote inspiratie voor communisten en revolutionairen over de hele wereld. Veel van de proletarische revolutionairen van de nieuwe generaties, die vandaag de dag een cruciale rol spelen in de strijd voor de wederopbouw van de anti-imperialistische en revolutionaire beweging in veel landen en een waardevolle bijdrage leveren aan de strijd voor het herstel van de communistische partijen, zijn overtuigd geraakt van de maoïstische voorhoede door de kracht van de indruk van de revolutionaire transformatie van de werkelijkheid door de volksoorlog onder leiding van de CPI (Maoïstisch). Een proces dat lijkt op wat voorzitter Mao zei, namelijk dat de kanonschoten van de Oktoberrevolutie het marxisme-leninisme naar China hebben gebracht. Dit feit alleen al zou voldoende zijn om het belang van de nieuwdemocratische revolutie die zich in India ontvouwt voor de wereldrevolutie aan te tonen. Maar natuurlijk is het belang van de ontwikkeling van de revolutie in het meest bevolkte land ter wereld veel groter dan dat. Het gewicht van de massa’s bepaalt de uiteindelijke uitkomst van de oorlog om het imperialisme te verslaan. Onze vooruitgang of achteruitgang in India is daarom cruciaal voor de krachtsverhoudingen tussen revolutie en contrarevolutie in de hele wereld. Als proletarische internationalisten hebben we de plechtige plicht om onze kameraden in India onwankelbaar terzijde te staan, en we moeten dit blijven doen in de vaste overtuiging dat het gaat om het tempo van de ontwikkeling van de wereldrevolutie.
We moeten onze inspanningen verdubbelen om de internationale campagne ter ondersteuning van de volksoorlog in India te ontwikkelen. We mogen niet toestaan dat het snode plan van het imperialisme, als onderdeel van zijn LIC-strategie, en van de Indiase reactionairen, met de hulp van renegaten en verraders, om verwarring en pessimisme te zaaien, slaagt. We moeten de psychologische oorlogsvoering van de vijand ontmaskeren door het bewustzijn van onze eigen krachten en van de massa’s in het algemeen te scherpen met de waarheid van het marxisme-leninisme-maoïsme en onze ideologische en politieke tegenaanval te ontwikkelen.
We moeten op alle fronten ten strijde trekken om alle aanvallen op onze Indiase kameraden af te slaan. We moeten de imperialisten in de rug aanvallen en alles doen wat in ons vermogen ligt om hun plannen te saboteren. We moeten iedereen verenigen die verenigd kan worden om “Operatie Kagaar” – en de LIC-strategie in het algemeen – ten val te brengen en de overwinning van de nieuwdemocratische revolutie in India te behalen op de enige manier waarop dat mogelijk is, namelijk door middel van een volksoorlog.
Wij roepen de communistische partijen en revolutionaire organisaties, de anti-imperialisten van de wereld en iedereen die zich tegen de reactie verzet op om de opbouw van het anti-imperialistische front snel voort te zetten door te strijden om de groeiende anti-imperialistische gevoelens en protesten van de massa’s te kanaliseren in een krachtige stroom van strijdbare acties, met de volksoorlogen als kern. Dit proces moet nu een sprong maken, wat we tot nu toe hebben gedaan is niet voldoende. De marxisten-leninisten-maoïsten in elk land moeten alle nodige inspanningen en aanpassingen doen om hun activiteiten in deze zin te ontplooien. Wij, de Internationale Communistische Bond, zullen onze rol met nog grotere vastberadenheid en daadkracht vervullen.
Kameraden,
Wij nodigen alle communistische partijen en organisaties uit om zich bij deze oproep aan te sluiten, hun instemming en handtekening te geven aan deze oproep, met als doel een gezamenlijke campagne van de ICB te starten ter verdediging van de CPI (Maoïstisch) en de volksoorlog in India.
LEVE DE COMMUNISTISCHE PARTIJ VAN INDIA (MAOÏSTISCH)!
EER DE GEVALLEN HELDEN EN VOLG HUN WEG VAN DE VOLKSOORLOG!
WEG MET “OPERATIE KAGAAR”!
LEVE DE VOLKSOORLOG IN INDIA!
LEVE HET MARXISME-LENINISME-MAOÏSME!
Internationale Communistische Bond
Oktober 2025